evlenilecek kişiyi hissetmek

bu nasıl bir duygudur bizde yaşayalım lütfen :/

şu zamana kadar sadece bir kişiyle evlenecekmisim gibi hissettim. beni sevmediğini biliyorum ama hala evleneceğim kişinin o olduğunu düşünüyorum nedense. ----------------------------------------------------------------------------------- bu arada arkadaş başkasını seviyor arkadaşlar.

bir kişide yaşadım bu duyguyu. şuan hala hayatımın içinde kendisi. daha doğrusu ondan önce ki hayatıma hayat diyebilir miyim bilmiyorum. i̇lk gördüğümde demiştim galiba evleneceğim insanı buldum ben diye. üç sene oldu. i̇nşaallah allah tamamına erdirir.

gençliğimi verdim, hissediyorum alıcam seni al ömrümde sana feda olsun

gülüşünde huzur bulduğun insanla evleniceksin aga onun mutlu olmasıyla mutlu oluyosan onunla evleniceksin tabi her şey istediğimiz gibi gerçekleşmiyor 3 hafta önce evlenme hayalleri kurduğum insanla şuan ayrıyız işte hayat böyle boktan

anlık bir şey birini görüyorsun ve ben bununla evlenirim bu işte diyorsunn... o hissiyatı aldığınız kişiyi bırakmayın..

bende o kısım yanlış çalışıyor heralde

onunla evleneceğimizi hissetmiştim bayağı inanıyordum,normal hayallerime göre bu yıl evleniyorduk,doğru hissetmişim o bu yaz evleniyor ama benle değil.

bak canımıniçi gelceksen gel artık valla yıldım yanlıs kisilerle konuşup hatalar yapmaktan. gel de ben de bununla evleneceğim hissediyorum, istiyorum diyebileyim.

i̇kimizde ilk seferde bunu birbirimize karşı hissetmişisiz ben ona yazmak için hazırlanırken o bana yazdı,imkansız sanıyordum degilmiş

ciddi bir his bu. sadece bir kişide hissettim ve hala hayatımda ama sevgili değiliz. kimseyle gelecek hayalleri kuramayan ben onunla düğündeki ilk dansımızı, çocuklarımızı, yaşlandığımızı düşünebiliyorum. şu an arkadaş da olsak bir şekilde gerçekleşecek bunu hissedebiliyorum. evleneceğim oğlum seninle.

o nasıldır bilmem ama evlenilecek kişiyi "o kişi" olarak hissedememek nedir çok iyi bilirim.

tam dört yıl önce en derinden hissetmiştim.bu kız demiştim​ya bu kızla biz evlenicez.hatta çocuklarımıza isim bile düşünmüştüm.gariptir ki şimdi de nasıl ya diyorum nasıl oldu da biz olamadık.cok saçma geliyor olmalıydık sanki.o kadar derin bi histi bu.ama olmadı.

9 sene önce tanıştığın biriyle yeniden kesişmen sonucu ortaya çıkan mükemmel his, benim olacaksın oğlumm

iki insan arasındaki ruhsal bağın farkına varmak herhalde. ben uzun zamandır hissedemiyorum. belki de bir anda pat diye çıkacak karşıma diye düşünüyorum ama bu yaştan sonra çok zor gibi geliyor.

hisler en büyük yanılgıdır. oluruna bırakmak en mantıklısı

kalbimin derinlerinden parmak uçlarıma bir hissediyorum onu, bazen kulağımda davul zurna çalıyor gibi hissediyorum, o kadar çok seviyorum ki, inşallah hissettiklerim olur

bunu hissettiğim günün ertesi günü terkedildim :)

i̇lk kez adı geçtiğinde, ilk kez gördüğümde ve ilk kez konuştuğumuzda hep "o, hayatımda basit biri olmayacak, öylece gelip geçmeyecek" diye düşünmüştüm ve bunu düşünürken ona karşı hissim vardı diyemem. şimdi benimle, deli gibi seviyorum ve o hissin gerçek olması için dua ediyorum.

lise 2 de bir akrabanın düğününde görmüştüm onu konuştuğum başka biri vardı ama onca insan arasında bir tek o dikkatimi çekmişti his diyoruz ya bence o konuşmadan sesini duymadan etkilenmek aramızda kilometreler olmasına rağmen 4-5 sene sonra hiç hesapta yokken hayatıma girdi insan nasibini elde edene kadar 40 kapıdan geçermiş ya sanırım biz bu süreçte 40 kapıdan geçtik hissediyorum evleneceğim kişi o ama umarım sadece ben böyle hissetmiyorumdur

hisleri doğru çıkan yok mu??

senden elenktrik aldim

en son sevgilime hissediyorum ben bu kızla evlenirim dedim ağzıma sıçtı bıraktı 1 sene kendime gelemedim o günden sonra evlenmek düşüncesi çok saçma geldi sevgili olmakta artık saçma geliyor.

aramızda 1367 km tarzında büyük mesafe var sevgilim değil flörtüm değil sadece iki kere gördüm birinde daha çocuktuk oyun oynadık diğerinde yeterince büyümüştük ve ben o an göz koydum bu bahsettiğim delikanlıya.telefon numarasını bilmem sosyal medyadan takipleşmiyoruz ama olsun büyük hissediyorum acun bey misali,bende büyük hisler içindeyim sözlük yazarları.

benim de var öyle hissettiğim biri. o karamanda ben izmirdeyim. bir yıl içinde sadece 4 kere buluşabildik ve her seferinde o yaşadığım mutluluğun heyecanın tarifi olamaz. yıllarca evlencğin insanı bulmanın çok zor olduğunu düşünürdüm. belki de mükemmelliyetçilik değil de doğru insanı bulamicağım için evde kalcağımı düşünürdüm. ama şu anda öyle değil ya düşünceleri benimkine benziyor hayallerimiz aynı korkularımız umutlamız ve en önemlisi beni dinleyip anlayan nadir kişilerden. sizde biliyorsunuz ki şu anda böylesini bulmak zor. normalde ders çalışmayan çocuk izmiri kazanmak için düzenli ders çalışmaya başladı. haziranda sınavı var işte. hissediyorum evlenceğim kişi o şu anda izmiri kazanmasa bile ben kolay kolay peşini bırakmam inşallah olur ya

önceden bunu (#1816402) yazmışım, inanılmaz belki ama hiç bir eksiği olmayan kat ve kat fazlasına sahip bir insanla tanıştım. ben mutluluktan çıldırmaya gidiyorum umarım hepiniz yanımıza gelirsiniz.

ben kendimi hissetmiyorum, millet evleneceği kişiyi hissediyor.

ben de hissettim zamanında ''aha lan o kız bu kız'' dedim ama gel gelelim o kız bu kızmış da o adam bu adam değilmiş. ne dedim lan ben demin?

bizim bi fizikçi vardı bunu bigün bi kızı görmeye götürmüşler görücü gibisinden hani neyse amcası kızı baya övmüş buna şöyle güzel böyle iyi falan bi gün gitmişler evlerine kıza da göstermişler hocayı onun da gönlü olmuş sanırım neyse gitmişler. hoca diyo ki kız hem topallıyo hem hiç güzel değil böyle sokakta görsem yüzüne bakmam içimden amcama bunu mu beğendin falan diyorum dedi. sonra olmamış o iş bikaç ay sonra şuanki eşiyle bi yerde tanışmışlar "ben gördüm (eşinin adı)'yı dedim işte o kız bu dedim" dedi ve 1 yıl içinde de evlenmişler. sonra anlatmaya devam ediyor bu diğer kızı bi düğünde mi bi yerde görmüş bu ulan o kız o kız olamaz ne topallıyo yüzü de çok güzel inanamadım allah kişinin kaderini ayarlayınca dünya güzelini topal gösterir ben bunu yaşadım falan demişti.

bende hissetmiştim, sonra mutluluklar diledim

(bkz: inanmayın sikecek) güven bana, biz eveleneceğiz. -nerden biliyon? hissediyorum

aşk yasal cinayet en iyi annem bilirdi kızlarla aramdaki o soğukluğu. kendimi bildim bileli bu böyleydi, hiç anlaşamazdım kızlarla, utanırdım onların yanında, konuşamazdım. sırf onlarla beraber oynuyoruz diye beden derslerinde hiç voleybol oynayamazdım mesela. kız saçından nefret ederdim, hala daha öyle, parfümlerini hep itici bulurdum, göz göze gelemezdim hiçbir kızla. 17 sene bu böyle devam etti. illaki yeri geldi çok samimi olduğum, arayıp saatlerce konuştuğum, beraber konser basıp, sahne aldığım kızlar oldu ama sorsanız şimdi hiçbirinin ismini bile hatırlamam. tek düze bir sevgi beslemedim hiç, sevdiğim zaman hissettirmeye odaklandım, başaramadım allah var, ama çabaladım. 'seni seviyorum' demedim o kadar sene boyunca bir kıza. yüzüne bakıp uzun uzun gülümsemedim, uğruna tek bir satır yazı yazmadım örneğin, hiç beraber fotoğraf çekinmedim, yan yana oturmadım hiçbir kızla o zamana kadar. askeri lisede zaten kız da yoktu, bu da sebep oldu zaten olağanca az münasebet sağlamama. ama onda da gittim okula kızların girebildiği tek kola, tiyatroya yazıldım. seçtiler. 2 sene boyunca sırf 'kızlar var olm utanırım ben onların yanında nası oynayım' diye geçiştirdim kendimi, en son edebiyatçı üsteğmen alıp soktu beni kola. hafta sonu izinlerinde millet sevgilileriyle, kankalarıyla buluşup kafelerde, barlarda takılırken ben hep farklı şeylerin peşindeydim mesela. öyle kimisinin 'ergen safsatası' dediği şeyler. mesela hiç tanımadığım bir kadına defterlerce yazı yazardım. eğer şu yazıyı okursanız büyük ölçüde anlarsınız ne demek isteğimi (#1542167) öyle geldi geçti birkaç yıl, içinde kız olan bir lisede eğitime başladım sonra. liseye adımımı attığım ilk günden son güne kadar hep en arkada oturdum. kızlardan uzak olmak için. ne kadar çok erkek varsa hepsiyle tanıştım belki; hani çok asosyal görünmemek için. aylar geçti o içinde kız olan anadolu lisesinde. annem hala daha farkındaydı kızlarla olan soğukluğumun. çünkü hala daha nefret ediyordum kız saçından. ablamla bile hiç anlaşamazdım ben mesela. vardı yani bu kızları sevmiyordum ben abi. merhaba merhabamız vardı, az buz muhabbetimizi ederdik ama ne bileyim yok yani ısınamıyordum hiçbirine. ta ki bu durumu bir mart gecesi bozana kadar. çay içiyorduk beraber, 'anne' dedim. bi kız var anne dedim. öyle gizlim saklım olmaz annemden. normalde belki kızması lazımdı, dersine bak demesi lazımdı. gülmeye başladı annem o an. 'niye gülüyorsun anne' dedim. daha çok güldü. 'anne ne var bunda' dedim, utandım. kaynar çayımı fondip yapıp odama geçtim. geldi yarım saat sonra yanıma. anlattırdı, anlattım. anlamış zaten çoktan. varmış bende bi hal ama üstelememiş. saç taramalari parfüm sıkmalar, aynada kendini izlemeler filan.. hepsinden haberi varmış anlayacağınız. neyse işte, günü geldi tanıştırdım annemle. hiç öyle arkadaşım ayağına yatmadım. direk paşa paşa söyledim yanında. çorba içiyordu o sıra, çorba boğazına durdu :) sorguya çekti biraz bizi annem, anlattırdı azıcık ucundan. o gece otobüsüne bindirdikten sonra eve koşa koşa gittim. 'anne' dedim. dakikalar boyu gülüştük annemle. 'beğendin mi gelinini anne?' dedim. 'güzelmiş zilli' dedi. 'nası buldun peki?' dedim. 'allah yolunuzu açık etsin oğlum' dedi. o gün o saatten sonra tamda başlıkta değindiği gibi öyle bir ben sözlük. yok lan böyle bir şey. insan sarıldığı yastıktan, yorgandan onun hayaliyle uyur mu, çocuk ismi düşünür mü lan, çocukların kime benzeyeceğini, pazar sabahları yapacağı menemeni düşünür mü, araba alınca ilk hangimizin ailesini ziyarete gideceğini, salon takımını düzerken ağzını hiç açmadan sadece onun istediğinin olması için para biriktirmeyi, düğünde oynanacak zeybek için açıp youtube'dan video izler mi soruyorum. oluyormuş, sadece anlattıklarımla da kısıtlı değil ki hem. klasik ''kızımız olcek aşqım'' saçmalığı değildi lan vallahi değildi. ne bileyim hissediyor işte insan. olacağını biliyor, gönüllerimizden düşsek bile peşlerimizden düşmeyeceğimize inanmak istemiyoruz belki hala. ben öyleyim en azından. Ee ne oldu şimdi majezik bey? hani o defter var ya; yandı lan o. bir yaz akşamı yandı o. külleri şu an yozgat'ın bi köyündeki müstakil evin arka odasında siyah bir poşette asılı, 'küllerinden doğar mı dersin majezik bey?' burası bende sır olsun. benden selam söyleyin o nazlı sevgiliye

ben evleneceğimi bile hissedemiyorum şahsen

lisedeki sevgilim için bunu hissetmiştim. sağda solda kesinlikle evleneceğiz biz hissediyorum diye anlattığım adam şu anda hemcinsi olan sevgilisiyle lovewins etiketli fotoğraflar atıyor. hayatta her şey mümkün bunu unutmadan hissedin böyle şeyleri.

(bkz: büyük hissediyorum ajun bey ) (bkz: güvenemiyorum bok da çıkabilir)

bir kere hissettim, onu da yanlış hissetmişim. i̇nşallah gerçekten evleneceğim insanı da "yok ya ben bunla evlenmem, hissedemiyorum yani, yok o elektrik bunda" diyerek reddetmemişimdir :(

aga vakti zamanında bir kızı ilk gördüğümde bu hissiyatı yaşadım tamam dedim bununla olur.. mit gibi araştırdım adını soyadını öğrendim facebook’ta ekledim konuştum numarasını aldım uzun süre konuştuk sonra birden yüzüstü bıraktı..

evlenmek istediğiniz kişiyi çok istemenizden kaynaklanan bir his bence.

Kavunu çok sevdiğini bildiğim, her kavun yediğinde aklıma gelen biri vardı. Baya gülümserdim. Uzun yıllar ne gidebildik, ne de kalabildik birbirimizin hayatımızda. Sonra tekrar geldi, anam babam bir durum ile hissettim bu duyguyu. Yanılmışım. Artık yok. Yani var da yok.

Ya deliyim ya da aşırı platonik.. Adı her ne olursa olsun hissediyorum. Çok tanıdık , sanki yıllardan beri beraber büyümüşüz gibi

Yani ben parmağıma aksesuar olarak yüzük takardım hep ona verdim ve ne bileyim hissediyorum bir gün biz evleneceğiz bende o yüzüğü alıp tekrar takacağım çünkü yüzüğü seviyorum ki ayrıca o yüzük dışındaki bir yüzüğü takmam.Olacak inşallah hayırlısıyla falan.

Hissediliyor mu gerçekten? O an hani hayatına biri girmiş oluyor zaten ona karşı duygular tavan olmuş oluyor. Öyle de hissedersin böyle de. Hissedemem ki. Çok garip.

Deli gibi heyecanlanarak yanına gittiğim, gittiğimde heyecanı kenara bırakıp evimdeymiş gibi huzur bulduğum insan

Ben hissediyorum şu an mesela. İlk kez kaldığım bir evde rüyamanda girdi o şahıs ama hala platonik takılıyorum o yüzden çok da şey yapmamak lazım bence hahaha

bu benim kaderim aga

Bunu birçok kişiden duydum, nasıl oluyo diyorum baya bildiğin hissediyorsun diyorlarVay anasını arkadaşlar Ben genelde yanlış hisse kapıldığım için bilemiyorum galiba.

Sene 2012 çocuğuz daha ama böyle hissediyorum diyorum bu adam da bir şeyler var neyse bir sene sevgili kaldık sonra ayrıldık üzüldüm ama bitti bir şekilde hayatımızda başka birileri oldu olmadı değil ama böyle her başım sıkıştığında onu arasam annemden babamdan önce koşacağına orda olacağına adım kadar eminim ki öyle de oldu bu 8 sene içersinde üç beş kez daha arkadaş kalmaya çalıştığımız tekrar denemeye çalıştığımız zamanlarda oldu ama birleşemedik de kopamadık da sonra bir şeyler oldu koptuk tamamen geçen sene Mart ayının başıydı bu askerde ben de yurtta kızlarla oturuyorum laf lafı açtı derken konu yine benim buna geldi dedim yine kızlara o farklıydı hani bi daha olamasak da o benim için hep ayrıydı neyse kızlar gaza getirdi ara ara bi napıyosun de falan neyse dedim o zaman gizliden arayalım ki yanlış anlamasın konuşma devam etmesin neyse aradım bunu gizliden bu tanıdı zaten neden gizliden arıyorsun dedi ben de hani yanlış anlama bi uzamasın diye dedim oda ben senin numaranı ezbere biliyorum ki diyip telefonu kapatıp kendi numaramdan aradı tabi düştüm ben ckskd gel zaman git konuştuk baya sonra bu izin zamanında çıktı okuduğum şehire geldi daha önce hiç bilmediği bi şehire benimle buluşma garantisi bile olmadan bunları hiç düşünmeden geldi ee ben de vicdansız değilim canım gittim buluştum falan baya yedik içtik gezdik giderken sevgiliydik xksks Rabbime bin şükür bir buçuk senedir tekrar birlikteyiz, büyümüşüz bir şeylerin farkına varmışız. Ee gençler hikayenin sonu kendileri sözlüm bey olurlar (: Yani demem o ki gerçekten de hissediliyor ve eğer gerçekten de doğru kişiyse er yada geç tekrar kavuşuluyor..

bu doğruysa evde kalıyorum ben.